Al memoro de J. Wasniewski

Al memoro de J. Wasniewski ()
Elŝuti kiel: Elŝuti kiel ePub Elŝuti kiel RTF Elŝuti kiel PDF Elŝuti kiel MOBI
Al memoro de J. Wasniewski.

Vi venis fremdulo el land’ malproksima,
— Ĉar larĝa la mar’ min disigis de vi —
Sed am’ esperanta, senfunda, sentima
Vin faris konatan kaj karan al mi.

Vi lingvon parolis al mi nekonatan,
Ne estis konata la sveda al Vi —
Sed havis ni ambaŭ la lingvon amatan;
La esperantistoj koniĝas per ĝi.

Neniam ekvidis Vin mia okulo,
Kaj voĉon la Vian ne aŭdis orel’;
Vi tamen por koro ne estis fremdulo
Sed frato per alta fratec’ de ĉiel’.

Ho, ofte ekfrapis per ĝojo la koro,
Veninte de Vi ia kara leter’;
Sed nun — ho! el ĝojo fariĝis doloro,
la prunton al Vi jam reprenis la ter’.

“Tro frue!“ sopiris la koro malĝoje,
— Ĉar multon kun Vi ja ekperdis la kor’ —
Ni havus laborojn por Vi multefoje,
Sed — Dio bonega ekvokis Vin for.

Benite Vi dormu do, pola amiko,
Post tago labora ripozas Vi nun.
Falĉata ja estas matura tritiko,
Sed super la kampo radias la sun’.

Otto Zeidlitz.