Paĝo:Belmont - Sonoj Esperantaj, 1908.pdf/15

Ĉi tiu paĝo ne estas provlegita

Antaŭ ni la profundaĵ’…
Ĵetu libron je teraĵ…
Ĵetu libron, mia kor’;
Mi ĉevalon lasos for!”

La ĉevalo, kvazaŭ pezon deĵetinta,
Estis mejlojn dudek trapasinta…

Nun tra marŝo estas la vojaĝ’…
Ĉirkaŭ ili ĉie la vastaĵ…
Antaŭ ili la fajreto eraranta
Iras ĉiam, kiel kondukanta…
Sur la tombon de la tombo,
Flugas, kiel la kolombo.
Kie trafluginta estas,
Signo blua poste restas.
Kaj sur tiun ĉi brilaĵon
Ili faras la vojaĝon…

— Ho, amat’, Vi rajdas kie?
Signojn lasis hom’ nenie;
Kia vojo terurega!
— Vojo estas plej bonega!
Kiu timas kaj forkuras,
Ĉiam rekte ne veturas.
Piedaj gastoj ĉe mi ne estadas,
Tial signoj iaj ne restadas.
Veturigas rondoj tien ĉi riĉulon,
Portas la servantoj do la malriĉulon!…

— En galopon, ho ĉeval, ĉeval’!
La aeron tranĉu hufa ŝtal’!
En Oriento brilas la Aŭror’;
Post la horo batos la sonor’;
Antaŭ ol ekbatos la sonor’,
Trasaltota estas la triobla mont’,
Dek ŝtonegoj kaj riveroj tri sen pont’…
Koko dua post la unu hor’!