Paĝo:Belmont - Sonoj Esperantaj, 1908.pdf/48

Ĉi tiu paĝo ne estas provlegita
7.
Karulin’, Vi devas diri,

Ĉu ne sonĝo estas Vi,
En somera tag’ florinta
El poeta fantazi’?…

Ne! erar’!… Buŝeton tian,
Sorĉon de la okulet’,
Tiel dolĉan knabineton
Ne ekkreos la poet’!…

Nur vampirojn, baziliskojn,
Monstrojn, idojn de malam’,
Nur terurajn fablajn bestojn —
Poetara kreas flam’!…

Vin do… kaj ruzecon Vian
Ĉe anĝela vizaĝet’
La rigardojn piajn… falsajn
Ne eksonĝos la poet’!…


8.
Kial paliĝis tiele rozoj?…

Parolu, ho karulin’!…
Kial en verda herbo violoj
Silentis kaj kaŝis sin?!…

Kial fariĝis tiele plenda
La kanto de najtingal’?
Kial sin levas odor’ mortula
De ĉiuj floroj en val’?…

Kial rigardas suno sur montoj
Malvarme kaj kun koler’?
Kial similas al muta tombo,
Aŭ al dezerto la ter’?…