Paĝo:Boirac - Perdita kaj retrovita, 1904.pdf/28

Ĉi tiu paĝo ne estas provlegita

Hozana! La kantoj sub la profundaj kolonegoj resonas, multobligataj senfine de l’eĥo! Al la ĉielo iras la dankoj de tuta popolo pro retrovo de Orluĉjo kaj liberigo de Rozlinjo. Jam ĉiuj ĉagrenoj forgesiĝis je la patrinaj karesoj.

Sed la vera konkludo de tiu ĉi longa rakonto, kiu raportas al ni venkon de l’ bono super malbono, estas, ke la reĝo, timante perdi ree sian filon, neniam forgesis la konsilon de la maljunulino. Li ellernis sin venki, kaj por ĉiu mizerulo sin montris pacienca, humana kaj helpema. Kaj la popolo, ravita de tiel bela ŝanĝo, lin nomis Eŭkareso la Pardonema.