Blankiĝas velo en la maro Glitante sur la bluaj ondoj . . . Vi hejme kion lasis, kara, Kaj serĉas en aliaj mondoj? . . . La ondoj ludas, fajfas vento, Kaj fleksas sin kaj krakas masto . . . Ĝi kuras, kuras de l' kontento, Feliĉon serĉas en la vasto! . . . Sub ĝi—bluaĵo estas hela, Kaj supre—granda blua placo; Sed la ventegon petas velo— Ĉu en ventegoj estas paco!?
