Fundamenta Krestomatio (1903)/Mia penso

Indekso : Fundamenta Krestomatio
de L. L. Zamenhof
Mia penso

MIA PENSO

                          Sur la kampo, for de l' mondo
                          Antaŭ nokto de somero,
                          Amikino en la rondo
                          Kantas kanton pri l' espero.
                          Kaj pri vivo detruita
                          Ŝi rakontas kompatante,—
                          Mia vundo refrapita
                          Min doloras resangante.

                          "Ĉu vi dormas? Ho, sinjoro,
                          Kial tia senmoveco?
                          Ha, kredeble rememoro
                          El la kara infaneco?"
                          Kion diri? Ne ploranta
                          Povis esti parolado
                          Kun fraŭlino ripozanta
                          Post somera promenado!

                          Mia penso kaj turmento,
                          Kaj doloroj kaj esperoj!
                          Kiom de mi en silento
                          Al vi iris jam oferoj!
                          Kion havis mi plej karan—
                          La junecon—mi ploranta
                          Metis mem sur la altaron
                          De la devo ordonanta!

                          Fajron sentas mi interne,
                          Vivi ankaŭ mi deziras,—
                          Io pelas min eterne,
                          Se mi al gajuloj iras . . .
                          Se ne plaĉas al la sorto
                          Mia peno kaj laboro—
                          Venu tuj al mi la morto,
                          En espero—sen doloro!

L. ZAMENHOF.