Klarigaj vortoj
Ducentana estas nia Asocio, ĝiaj anoj estas el dekkvin nacioj ; kiel vi vidas, I. A. E. F. prosperas bone, el nia ideo aliaj similaj societoj naciaj fondiĝis ; estus dezirinde, ke tiuj societoj aniĝu al nia internacia Asocio.
En tiu numero nia organo komencas la enpreson de metiaj artikoloj, sed bedaŭrinde pro manko de loko ĉiujn verkojn ĝi ne povas enteni. Ni petas pardonon de la verkintoj kies artikolojn ni devis prokrasti.
Nia anaro akceptis bone « Fervoja Esperantisto », tamen ne multaj abonis, je nia granda bedaŭro. Pro la malgranda kotizo de nia Asocio ni ne povas pli longe daŭrigi la sendon de nia ĵurnalo al la neabonintoj, kies indiferenteco malhelpas nin ĉe la anoncigontoj.
Abonu do, karaj kolegoj, ĉar se nia organo ŝajnas al vi ne sufiĉe interesa kaj enhava, pripensu, ke ĝi estas via bieno kaj ke ĝi fariĝos tio, kion vi volos.
Kiam ni estos 150 oni povos aperigi ĝin ĉiumonate, kiam ni estos 200 oni povos plienhavigi kaj ilustrigi ĝin.
Mi ne tre ŝatas laŭdojn kaj laŭdi, opiniante ke la rekompenco konsistas en la sukceso de la entrepreno, sed pro la sindonemeco de nia amiko kaj sekretario S-ro Bontemps, kiu donas sian tutan liberan tempon por nia Asocio kaj nia ĵurnalo, mi devas tie ĉi en via nomo dankegi kaj laŭdegi lin.