ĝin, samtempe per la okuloj demandante la anĝelon, kiu ŝin akompanis kaj tien kondukis.
— Jes—respondis ĉi tiu—la infano diris la veron. Tio estas la fizika aspekto de la infano. Ĵetu rigardon ĉirkaŭen kaj vidu la milionojn da infanoj, per kiuj svarmas la ĝardeno! Ĉiuj el ili pretiĝas por reenkorpiĝo, por ree travivi la surteran vivon. Ĉi tiu infano estas destinita al vi, laŭ la volo de la Majstro, ĉar vi sola povas doni al ĝi la ĝustajn helpon kaj ĉirkaŭaĵon, kiun ĝi bezonas. Vi sola povas ĝin konduki tra la proksiman parton de la vojo; vi sola povas ĝin konduki al la bono, kiun ĝi celas kaj meritas.
Rigardu! Fadeno ligas ĝin al vi; ĝi devus esti helkolora, sed ĝi ja estas preskaŭ senkoloriĝinta. Vi tiel malfortigis ĝin per via kontraŭstarado, ke la ligilo preskaŭ rompiĝis. Tamen ankoraŭ restas tempo, se vi volas! ankoraŭ nun vi povas elekti, ĉu vi akceptos la infanon aŭ ne.
Mi klarigu al vi. La Majstro destinis al vi la devon, nur tial, ke Li scias, ke vi tiel progresis, ke vi kapablas ĝin plenumi, kaj plenumante vi plue progresigos vin. Ĉiam Li gardis kaj ankoraŭ gardos vin. Li eĉ gvidis al vi la viron, kiu, kvankam necelante tion, kaŭzis al vi tiom da doloro kaj honto, ke vi deziris eviti la ŝarĝon. Sed sciu, ke, se vi evitos la ŝarĝon, vi ankaŭ malebligos al vi akiri la ĝin akompanantan benon. Se vi akceptos la ŝarĝon, malgraŭ la neevitebla suferado, antaŭ ol morti, vi diros al tiu ĉi infano, kiun vi nuntempe nur duone volas akcepti—“Mi fieras, ke mi estas via patrino.”
Unu vorton pri la patro de la infano kaj lia
