—Neniu konsentos akcepti ĉe si tian malvivulon; sed oni povos transporti lin al la mansanulejo, kaj...
La doktoro denove ekpripensis. Subite ideo envenis en lian kapon, kaj li diris:
—Portu lin en la veturilon kaj veturu[**] lin en mian veturilejon; mi skribos al la urbestro kaj aranĝos ĉion.
La du viroj, kiuj antaŭe retenis la delirulon, sekvate de ĉiuj ĉirkaŭstarantoj portis la kadavron al la veturilo.
La pordo estis malfermita; neniu estis interne, oni vidis nur kelkajn malpurajn meblojn kaj ĉe la posta interna flanko du pordetojn de fermita ŝranko. Sub la tablo, staranta ĉe unu flanko sub fenestreto, kuŝis speco de matraco; tie sekve estis la lito de la mortinta viro.
—Metu lin tien—, ordonis la doktoro, montrante la matracon, kaj refermu la pordon de la veturilo.
La viroj obeis.
—Nun antaŭen al mia domo—, ordonis plue la doktoro.
La bubo, kiu ĝis tiam tenis la bridon de la ĉevalo, ekmarŝis, tirante la kapon de la besto, kaj dek minutojn poste la veturilo kun la kadavro staris en la veturilejo de la resanigisto; la homoj, kiuj scivole sekvis ĝis tie, disiris, ĉiu sian vojon, kaj baldaŭ nenio sur la strato montris, kia terura dramo ĵus finiĝis en la urbo Posen.
