Vieno, la 1-an de Junio 1896-a—Hieraŭ mi alvenis en Vieno. Mi ne scias ankoraŭ kion fari. En multaj gazetoj mi lokigis anoncon pri la malapero de Kóvacs. Mi promesis grandan rekompencon al tiu, kiu ajn povos doni informojn pri li kaj la du infanoj.— —
Vieno, la 6-an de Junio 1898-a—Alvenis al mi Jules Mareau, cirka direktoro. Li legis la anoncon kaj volas helpi al mi retrovi mian edzon. Li proponis, ke mi lin sekvu kun lia cirko, per kiu li volas fari grandan vojaĝon al multaj urboj.—Mi ekhavis apartan veturilon kun unu servistino, kiu kunlaboras en la cirko kiel pantomimistino. Mi promesis grandan monsumon al Mareau, se li retrovos mian edzon.— — — — — — — —
Hamburgo, la 3-an de Septembro 1899-a—Mi jam ne posedas monon kaj estas dependa de Mareau. Ŝajnas al mi, ke li estas malhonestulo kaj (ho ve!) ke li min amas, sed mi tute ne lin amas... Ho, se mia edzo revenus!— — — — — — — — —
Lubek, la 8-an de Decembro 1901-a—Ĉiuj miaj esperoj estis vanaj; mia edzo ne reaperis. Mareau petis mian manon. Post alvoko en gazetoj li volas antaŭ la tribunaio pruvi, ke Kóvacs mortis... Mi malamas la cirko-direktoron kaj malakceptis liajn proponojn.—Ho, se mi do kuraĝus reiri al miaj gepatroj, sed ili ne akceptos min.— — — — — — — —
