.jpg)
LA SEKVINTAN MATENON la piloto-milionulo vekiĝis unua. Li sidiĝis sur sia ne tre mola lito kaj rigardis ĉirkaŭ sin, sed estis malfacile distingi, kiu horo estis, ĉar pro la fermita pordo ĉie regis mallumo, kaj nur pro prilumita distanco inter la malsupra parto de la pordo kaj la tero oni povis vidi, ke la mateno jam venis.
La vekiĝinto rektiĝis, saltis sur la teron, kaj iris al la pordo por puŝmalfermi ĝin. Por fari tion li ne bezonis specialan forton, ĉar la pordo estis tre malpeza, kaj ĉe la unua puŝo cedis. Hela lumo tuj plenigis la tutan internon de la kabana dormejo, kaj la piloton trafis miro, kiam li vidis, ke antaŭ ĉiuj tri litoj estas metitaj tiaj ĉapeloj el folioj, kaj bastoneto, kiajn la antaŭan tagon li vidis sur la kapoj kaj en la manoj de la insulanoj. Li prenis la ĉapelon, kiu staris antaŭ lia lito, rigardis internen kaj vidis tie fajfileton inter la plektitaj folioj. Ekzamenante la du aliajn ĉapelojn, li vidis en ili saman muzikilon aŭ signalilon, ĉar la fajfiloj servis sendube por signalado.
