.jpg)
SURDULO NEATENDITE ricevinte la aŭdkapablon poste rakontis pri tio, ke en la komenco li sentis sin tre malfeliĉa pro la multaj eksentoj, kiujn ĉe li kaŭzis tiu nova kapablo.
Li kvazaŭ sin sentis ĉirkaŭita de ĉiaj demonoj, kiuj de li iom malproksimiĝis nur, kiam li ŝtopis siajn orelojn. La plej malforta bruo ĝenis lin kaj la laŭtaj terure lin turmentis, speciale kiam ili are lin atakis.
Li rakontis plue, ke daŭris kelkan tempon, antaŭ ol li kutimiĝis al la diferencaj bruetoj kaj bruoj, kiuj eĉ ne permesis al li dormi.
Nur post multaj tagoj, iom post iom, li rekvietiĝis, sentis sin kiel en sia surdeco, sed ne povis ankoraŭ bone diferencigi la malsamajn sonojn; li eĉ dum longa tempo komprenis nenion pri ĉio, kion al li oni diris, kaj daŭris multajn tagojn, antaŭ ol li estis kapabla kompreni, kiel iu, kiu de sia naskiĝo estis aŭdulo.
Se la tri insulanoj devus priskribi sian staton post kiam iliaj palpebroj estis ŝovataj supren, ili dirus, ke subite ili kvazaŭ transiris en tute alian mondon.
