— Vi certe ne pensis revidi nin post via perfido, ĉu ne?
— Mi tute ne perfidis vin, — diris la terurigita viro, — tion faris mia frato.
La alia diris:
— Via frato jam ricevis sian rekompencon, kaj nun via vico venis, ĉar perfiduloj, kien ajn ili forkuras, estas retroveblaj, kaj same vin ni retrovis.
Tion dirinte, li kviete per tri kugloj el la revolvero mortigis lin. Kiam la perfidulo senviva falis teren, la trio iris for kaj min ekregis tia teruro pro tio neatendita murdo, ke mi tuj kuris el la bilardejo kaj neniam revenis.
Mi serĉis malmultekostan hotelon; tio estis necesa pro la malmultiĝo de mia mono. Hoteloj abundas en Delimono kaj por ĉiaj homoj. Informiĝinte en deko da ili — ĉiuj tro multekostaj — mi iris en alian en flankstrato, kie la domoj estas pli malaltaj ol en la larĝaj stratoj, kaj kie ĉio estas pli kvieta kaj pli senbrua.
Irinte en la hotelon, kiu staras tie, la entreprenanto, kiu sidis malantaŭ montrotablo, diris al mi, ke li havas por mi liberan ĉambreton en la tria etaĝo, kaj ke mi povos uzi ĝin senpage, kondiĉe, ke mi laboros por li ĉiuvespere dum kvar horoj; krom tio li pagos al mi mian manĝaĵon, kiun li mem alportos al mi en la ĉambreton; sed mi ne parolu pri tio, por ne ĵaluzigi aliajn luantojn, kiuj devis pagi la kutiman sumon por sia ĉambro.
Mi diris, ke volonte mi akceptas, kondiĉe ke li ne postulas, ke mi fajfu.
Li miris pro mia kondiĉo, sed aŭdinte la motivon, li ridis kaj diris, ke mi ne bezonos fajfi; sed nur labori por li super speciala aparato, per kiu li faras trinkaĵon; ke mi ne devos trinki tiun trinkaĵon, ĉar ĝi estas destinita por doktoroj en malsanulejoj.
Mi akceptis kaj ni iris tuj al tria etaĝo, kie troviĝis mia ĉambreto.
Ĝi aspektis tre alloge, enhavis bonan liton, tri komfortajn
