Kaj la Grifo aldonis: "Vi devas honti, demandinte pri tia simpla afero."
Tiam, por doni pli fortan emfazon al la riproĉo, ambaŭ sidis silente kaj rigardegis Alicion, ĝis pro konfuzo ŝi estus tre kontenta ke la tero malfermiĝu kaj kovru ŝin. Fine, la Grifo diris al la Falsa Kelonio:
"Vi rapidu, malrapidulo! oni ne povas tie ĉi atendi la tutan tagon."
La Falsa Kelonio daŭrigis per jenaj vortoj:—
"Jes, ni iris al la lernejo en la maro, kvankam vi eble ne kredas tion—"
"Mi ne diris ke mi ne kredas," interrompis Alicio.
"Vi ja ofte diris tion," diris la Falsa Kelonio, "almenaŭ se vi similas aliajn hominfanojn."
Kaj antaŭ ol Alicio povis ree ekparoli, la Grifo ekkriis al ŝi severe: "Vi fermu la buŝon!"
La Falsa Kelonio daŭrigis: "Tre bonan instruadon ni havis; fakte, ni iris lernejon ĉiutage—"
"Pri tio vi ne devas fanfaroni," diris Alicio, "ankaŭ mi iras en ĉiutagan lernejon."
"Ĉu vi lernas ekstraĵojn?" demandis la Falsa Kelonio.
"Jes," respondis Alicio, "la francan lingvon kaj la muzikon."
"Ankaŭ la vestlavadon?" demandis plue la Falsa Kelonio.
