Paĝo:En las Orillas del Sar.djvu/201

Ĉi tiu paĝo ne estas provlegita

                 Ne iras sola la ploranto.
Ne sekiĝu, pro karitat’!, larmoj miaj;
           sufiĉas afliktiĝo de l’ animo,
neniam, neniam lin sufiĉos ĝojo.

                 Ludilo de l’ Destino, humila aristo,
           mi vagis trista kaj perdita;
sed mi kunportis ĉion:
mi portis mian doloron kiel kompanio.