Ĉi tiu paĝo ne estas provlegita
Ne iras sola la ploranto.
Ne sekiĝu, pro karitat’!, larmoj miaj;
sufiĉas afliktiĝo de l’ animo,
neniam, neniam lin sufiĉos ĝojo.
Ludilo de l’ Destino, humila aristo,
mi vagis trista kaj perdita;
sed mi kunportis ĉion:
mi portis mian doloron kiel kompanio.
