I
En ĉambreto sub alta tegmento
Loĝas ia malriĉa kaj pia,
En konstanta zorgado, turmento,
Laborema grupet’ familia.
Patro kudras, patrin’ — lavistino,
Filo iras «saĝiĝi» lernejon,
Gajigilo — la juna filino,
Juna floro — foriris tombejon.
Juljan’ lernas fervore, obstine,
Kaj lin nepra instigas deziro:
Fini laŭde lernejon kaj fine —
— Kuracisto!… ha, reva akiro!…
— Ni ne loĝos jam sub la tegmento
En konstanta malsato, doloro —
Kiam venos la ĉarma momento,
Kiam fine mi estos doktoro.
— Mi ne flikos, revadis la patro,
En la kaĝo pro dunga la pago —
Min amuzos vespere teatro,
Kaj mi dormos, promenos je l’tago…
— Per lavado mi ne turmentiĝos,
Revis dolĉe maljuna patrino, —
Vi sendube tre riĉe edziĝos
Kaj la nepojn lulados — avino…
Venis tempo benita — Juljano
Finis laŭde lernejon feliĉa.
Kiel tamen la subtegmentano
Plu daŭrigos — sen mono, malriĉa?
Dum lin premas kruela sufero
Subtegmenton eniras poŝtisto —
