IV. Gradoj de komparo.
17. Oni uzas laŭvole artikolon »la« en gradoj de komparo. Tamen oni renkontas ĝin pli ofte kun »plej«, ol kun »pli«.
| E.: | El ĉiuj miaj infanoj Ernesto estas la plej juna. (Z.) |
| Kial? demandis mi kun elvido de la plej pura simplanimeco. (Mary 14.) | |
| Kelkaj homoj sentas sin la plej feliĉaj, kiam ili vidas la suferojn de siaj najbaroj. (Z.) | |
| Plej bona estos, se vi ĝin forgesos! Ekzistas en ĉiel' kaj sur la tero Pli da aferoj, ol en la lernejoj Instruas filozofoj, Horacio. (Haml. I. 5.) | |
| Ke mi forte vin amas, ho plej kara mia, tion ĉi kredu al mi. (Haml. II. 2.) | |
| La mallaŭdo de tia persono devas esti pli grava ol la aplaŭdado de alia. (Haml. III. 2.) | |
| Via pano estas malpli freŝa ol mia. (Z.) |
Rim. 1. La supra regulo koncernas nur la terminojn de l' komparo, sed ne la komparilojn mem (pli, malpli). Oni ja uzas »la pli«, »la malpli«, nur por montri superlativon inter du aferoj: »unu vidvino havis du filinojn; la pli maljuna ...« (Z.)
2. »La« oni ordinare ne uzas antaŭ »plej, malplej«, kiam tiuj vortoj rilatas verbon: »Li estas la homo, kiun mi plej admiras.«
V. Antaŭ adjektivo.
18. Kiam adjektivo difinas substantivon esprimitan, reguloj estas samaj, kiaj por substantivo sola.
19. Kiam adjektivo estas sola, t. e. kiam la substantivo, kiun ĝi difinas, ne estas esprimita, tiam oni uzas ofte artikolon antaŭ la adjektivo.
| E.: | Ili batis unu la alian. (Beaufront.) |
| Jen estas via ĉapelo kaj jen la mia. | |
| La Plejpotenca, faru nian venon Por li saniga. (Haml. II. 2.) |
