V.
NOMBRAJ NOMOJ.
71. Fundamentaj nombraj nomoj neniam ŝanĝiĝas.
| E.: | Mi havas unu birdon, du ĉevalojn. |
72. »Unu« povas esti uzata pronome (plej ofte en rilato kun »alia«). Tiam ĝi ĉesas esti vera nombra nomo kaj povas ŝanĝiĝi.
| E.: | Unuj kaj aliaj insultadis, riproĉadis sin reciproke. |
73. De fundamentaj nomoj devenas adjektivoj, substantivoj, adverboj, per aldono de a, o, e. Kiam la nombro estas kunmetita, oni aldonas tiun finiĝon nur al la lasta parto.
| E.: | Unuo, unua, unue. Cent-tridek-dua. |
74. Metante antaŭ a, o, e, specialajn sufiksojn, oni ricevas: a) opajn nombrojn (op); b) frakciajn (on); c) multigajn (obl).—Se la nombro estas kunmetita, oni agas kiel supre.
| E.: | Ili kvarope sin ĵetis sur min. |
| 6 estas la tri kvaronoj de 8. | |
| Sepoble sep faras (aŭ estas) kvardek-naŭ. |
75. Adjektivaj nombroj (kiujn oni ricevas de fundamentaj per aldono de a) estas uzataj por kalkuli horon, tagojn, jarojn, vicon, paĝon, k. t. p.
Plej ofte oni ne esprimas la vorton horo, tago, k. c. kaj uzas la adjektivan nombron solan. Kompreneble, se klareco postulas la substantivon, oni ĝin uzas. (20.)
