Paĝo:Jelusich - Cezaro, 1934, Rotkvić.pdf/72

Ĉi tiu paĝo estas provlegita

Li retenas por momento ŝiajn fingrojn inter la siaj.

»Ĉu permesite viziti vin?« li petas.

Ekfajreras la lasta subtila rebrilo de l’ antaŭa lumiĝo en ŝiaj okuloj.

»Jes, venu« ŝi diras varme. »Venu baldaŭ! — Do, ĝis revido, Cezaro!«