subita aŭdaco. Izidoro, kiun iu nekonata premsento stringis, kruciĝis la brakojn.
- Nu, grumbletis la registristo, kaj nun ni estu koncizaj.
Li eligis sian poŝhorloĝon.
- Tiu brava S-ro Baptofilo estas vojiranta ĝis la krado. ĉe la krado, neniu, kompreneble, ne pli de prokuroro ol sur mia mano. Tiam li revenos. Tio lasas al ni ĉirkaŭ kvar minutoj. Necesas al mi unu por eskapi tra la fenestron, forkuri tra la pordeton de la ruinoj kaj salti sur la mopedon kiu atendas min. Restas do tri minutojn. Tio sufiĉas.
Estis stranga estulo, misforma, kiu ekvilibre staris sur gamboj tre longaj kaj tre fragilaj, elnorma busto, ronda kiel aranea korpo kaj ekipita per longegaj brakoj. Iu osteca vizaĝo, iu malalta frunteto, montris la iom trudeman obstinecon de la individuo.
Botreleo ŝanceliĝis, la molaj kruroj. Li devis sidiĝi.
- Diru. Kion vi volas ?
- La paperon. Jen tri tagoj kiujn mi traserĉas ĝin.
- Mi ne havas ĝin.
- Vi mensogas. Kiam mi eniris, mi vidis vin remeti ĝin en vian monpaperujon.
