vidi tiun diablan nomon ĉe la malsupro de la sankta folio.
- Jes, Arseno Lupeno ripetis Botreleo. La amiko de la reĝino ne sukcesis kompreni la senesperan alvokon de la mortiĝantino. Li travivis kun la memoro kiun sendis al li tiun kiun li amis, kaj li ne divenis la kialon de tiu memoro. Lupeno malkovris ĉion, li... kaj li prenis.
- Li prenis kion ?
- La dokumenton kompreneble ! La dokumenton skribitan de Ludoviko la XVIa, kaj estas tio kion mi tenis inter miaj manoj. Sama aspekto, sama parolturno, samaj ruĝaj sigeloj. Mi komprenas kial Lupeno ne volis lasi al mi iun dokumenton el kiu mi povis profiti per la sola ekzameno de la papero, de la stampoj, ktp.
- Kaj do ?
- Kaj do, ĉar la dokumento kies mi konas la tekston estas aŭtentika, ĉar mi vidis la spurojn de ruĝaj sigeloj, ĉar Maria-Antoneta mem certigas, per tiu ĉi noto de sia mano, ke la tuta rakonto de la broŝuro reproduktita de S-ro Masibano estas aŭtentika, ĉar vere ekzistas historia problemo de la Kava Nadlo, mi estas certa sukcesi.
- Kiel ? Aŭtentika aŭ ne, la dokumento,
