vidis nur vian portreton en la ĵurnaloj. Sed vi estas tiel malbone... kiel vi diras en la franca ?... tiel malbone ŝminkita.
Li havis tre netan fremdan akĉenton kaj Botreleo kredis distingi, ekzamenante lin, ke li ankaŭ havis maskon kiu falsis lian fizionomion.
- Kiu estas vi ? li ripetis... Kiu vi estas ?
La fremdulo ridetis :
- Ĉu vi ne rekonas min ?
- Ne. Mi neniam vidis vin.
- Ne pli ol mi. Sed rememoru... ankaŭ mi oni publikigas mian portreton en la ĵurnaloj... kaj ofte. Nu ! Ĉu tio estas ?
- No.
- Herloko Ĥolmes.
La renkonto estis originala. Ĝi ankaŭ estis signifa. Tuj la junulo ekkomprenis la gravecon. Post interŝanĝo de komplimentojn, li diris al Ĥolmes :
- Mi supozas ke se vi estas ĉi tie... estas pro li ?
- Jes...
- Do... do... vi opinias ke ni estas bonŝancaj... ĉi tiuflanke...
- Mi certas.
La ĝojo kiun Botreleo sentis
