Ĉi tiu paĝo ne estas provlegita
- Ni iru, knabo mia.
- Adiaŭ, Botreleo, li diris.
Kaj, ŝarĝita per karega kaj abomeninda portaĵo, sekvata de sia maljuna servistino, silentanta, senespera, li foriris direkte al la maro, kaj sinkis en profundan ombron...
