broshararo kaj blondan barbon malbone tonditan. Liaj okuloj brilis pro inteligenteco. Li neniel ŝajnis embarasita kaj ridetis per simpatia rideto kie ne estis ironia impreso.
S-ro Baptofilo observis lin kun agresema malfido. La du ĝendarmoj antaŭenpaŝis. La junulo gaje ekkriis :
- S-ro enketjuĝisto, evidentiĝas ke vi suspektas min esti iu el la komplicoj. Sed, se tiel estus, ĉu mi ne elŝteliĝus je la oportuna momento, laŭ la ekzemplo de mia kamarado ?
- Vi povus esperi...
- Ĉiu espero estus absurda. Pensu, S-ro enketjuĝisto, kaj vi konsentos ke laŭ bona logiko...
S-ro Baptofilo rigardis lin rekte en la okulojn, kaj seke :
- Sufiĉe da ŝercoj ! Via nomo ?
- Izidoro Botreleo.
- Via profesio ?
- Studento de retoriko ĉe la gimnazio Janseno-de-Saillio.
S-ro Baptofilo rigardis lin en la okulojn, kaj seke :
- Kion do vi frenezumas al mi ? Studento de retoriko...
