Ĉi tiu paĝo ne estas provlegita
AKTO DUA
La teatro prezentas kamparon sur la marbordo.
SCENO UNUA
ĈARLO, PECĴO
Ĉarlino
Vere, Paĉjo, ci troviĝis tie tre ĝustatempe.
Peĉjo
Je Dio, mankis nur dikeco de pinglo, por ke ili dronu ambaŭ.
Ĉarlino
Ĉu do la blovado hodiaŭmatena ilin renversis en la maron?
Peĉjo
Nu do, Ĉarlino, mi tuj rakontos al ci tute rekte, kiamaniere tio okazis; ĉar, kiel diris la alia, mi ilin ekvidis unua, unua mi ekvidis ilin. Fine do, mi estis sur la marbordo, kune kun la dika Lukaso, kaj ni amuziĝis petolante per terbuloj, kiujn ni ĵetis al la kapo unu de la alia; ĉar, kiel ci bone scias, la dika Lukaso amas petoli; kaj mi, iafoje, petolas ankaŭ. Petolante do, se tio estas
