Paĝo:Molière - Don Juan, 1906, Boirac.djvu/27

Ĉi tiu paĝo ne estas provlegita
— 29 —

Peĉjo

Nu, jen estas mia konto! Kapon de Dio! se ci amus min, ĉu ci dirus tion al mi?

Ĉarlino

Kial do ci venas turmenti al mi la spiriton?

Peĉjo

Morton de Dio! kian malbonon mi faras al ci? Mi petas nur iom da amikeco.

Ĉarlino

Nu, lasu do fari, kaj ne premu min tiel forte. Eble tio venos subite ne pripensante.

Peĉjo, etendante la manon

Tuŝu do tie, Carlino.

Ĉarlino, donante la manon

Nu, tenu.

Peĉjo

Promesu do al mi, ke ci penos min plimulte ami.

Ĉarlino

Mi faros ĉion, kion mi povas por tio; sed tio devas fariĝi propramove. Peĉjo, ĉu jen estas tiu sinjoro?

Peĉjo

Jes, jen li estas.

Ĉarlino

Ha! Dio mia! kiel ĉarma li estas, kaj kiel domaĝe estus, se li dronus!

Peĉjo

Mi revenos tuj; mi iras trinki botelon da vino por min rebonigi iom post la laciĝo, kiun mi havis.