Ĉi tiu paĝo ne estas provlegita
— 36 —
Ĉarlino
Ho! sinjoro, atendu, ĝis ni estos edzigitaj, mi petas. Post tio mi kisos vin, tiel ofte, kiel vi volos.
Don Juan
Nu, bela Ĉarlino, mi volas ĉion, kion vi volas; fordonu sole al mi vian manon, kaj permesu, ke per mil kisoj mi esprimu al ĝi la ravon, en kiu mi estas…
SCENO II-a
DON JUAN, SGANARELO, PEĈJO, ĈARLINO
Peĉjo, puŝante Don Juanon, kiu kisas la manon de Ĉarlino.
Kviete, sinjoro; tenu vin, mi petas. Vi tro forte varmiĝas, kaj vi povus akiri pleŭrezion.
Don Juan, repuŝante fortege Peĉjon.
Kiu alkondukas al mi tiun malrespektulon?
Peĉjo, metante sin inter Don Juan kaj Ĉarlino.
Mi diras al vi, ke vi tenu vin, kaj ne karesu niajn fianĉinojn.
Don Juan, repuŝante ankoraŭ Peĉjon.
Ha! kiom da bruo!
