Paĝo:Molière - Don Juan, 1906, Boirac.djvu/55

Ĉi tiu paĝo ne estas provlegita
— 57 —

Don Juan

Ha! ha! via averto celas profiton, kiel mi vidas.

Malriĉulo

Mi estas malriĉulo, sinjoro, rifuĝinta tute sola en tiu ĉi arbaro de dek jaroj, kaj mi ne forgesos preĝi la ĉielon, ke ĝi donu ĉiuspecajn bonojn.

Don Juan

He! preĝu la ĉielon, ke ĝi donu al vi veston, ne zorgante pri la aferoj malpropraj.

Sganarelo

Vi ne konas la sinjoron, bonulo: li kredas nur, ke du kaj du estas kvar, kaj ke kvar kaj kvar estas ok.

Don Juan

Kia estas via okupo inter tiuj arboj?

Malriĉulo

Preĝi la ĉielon dum la tuta tago por la prospereco de la honestuloj, kiuj donas ion al mi.

Don Juan

Ĉu ne povas do esti, ke vi estu komforte?

Malriĉulo

Ho ve! sinjoro, mi estas en la kiel eble plej granda mizero.

Don Juan

Vi mokas; homo preĝanta la ĉielon dum la tuta tago ne povas ne esti bone en siaj aferoj.