Paĝo:Molière - Don Juan, 1906, Boirac.djvu/95

Ĉi tiu paĝo estas provlegita
— 97 —

SCENO II-a


DON JUAN, SGANARELO

Sganarelo

Ha! Sinjoro, kiel mi ĝojas vidante vin konvertitan! Tion de longa tempo mi atendis; kaj jen estas, dank' al la ĉielo, ĉiuj miaj deziroj plenumitaj.

Don Juan

La peston por la simplegulo!

Sganarelo

Kiel, la simplegulo?

Don Juan

Kio! ci prenas kiel bonan monon tion, kiun mi ĵus diris, kaj ci kredas, ke mia buŝo konsentis kun mia koro?

Sganarelo

Kio! ĝi ne estas… vi ne… (flanken) Ho! kia homo! kia homo! kia homo!

Don Juan

Ne, ne, mi ne estas ŝanĝita, kaj miaj sentoj estas ĉiam samaj.

Sganarelo

Ĉu vi ne cedas al la surpriza mirindaĵo de tiu statuo moviĝanta kaj parolanta?