Ĉi tiu paĝo ne estas provlegita
Tiam Aline paliĝis.
— Kion? diris li.
— Mi ne scias, ĉu mi povos.
— Diable! tamen oni bezonas interbabili.
En tiu momente ŝi hezitis kaj ŝia koro tremetis kiel pomo ĉe pinto de branĉo, kaj fine la deziro fariĝis pli forta.
— Se mi tre rapidas, diris ŝi, eble unu fojon.
— Kiam vi volos.
— Ĉu konvenas hodiaŭ vespere, apud la Oŭĝes?
— Ho! jes, eble.
Ili estis alvenantaj en la vilaĝo; la domoj staris apud la strato kun ĝardenoj, fontanoj kaj sterkoj. Julien diris ankoraŭ:
