Paĝo:Tennyson - Gvinevero, kaj aliaj poemoj, 1906, Bicknell.pdf/31

29

 

Pli bonaj estus la dezerta hejmo
De 1’ Rego, kaj Gagrena koro lia,
Ol vi residiginta en lumejo ;
Malbeno, mokobjekto al popolo!”
Li haltis; kaj Si, dum la paiizo, iom
Ekrampis pli proksime, gis Si tuSis
Per siaj manoj la piedojn liajn.
Trumpeto sola malproksime sonis :
Kaj tiam, kvazati pro amika veco,
Bataléevalo lia ée la pordoj
Ekblekis ; kaj ankorati li parolis.
“Ne pensu, tamen, ke mi nun alvenis
Proklami viajn krimojn, Gvinevero!
Mi ne alvenis por malbeni vin:
Kompato mia vasta preskatt min
Mortigas, kiam mi rigardas tie
La oran kapon, kiu mia gojo
En la someroj pli feliéaj estis,
Nun kuSigintan je piedoj miaj.
Jen, la kolero kiu min devigis
Pripensi pri la tre krucla lego —
— La sort’ pro perfidec’ kaj flammortigo —
(Kiam mi sciis kie vi kaSigas)
Pasinta estas. La doloro, kiu,
Dum mi komparis vian propran koron
Kun kor’ alia tiel fidelega
Ke gi ne povis kredi vin malvera,
Bruligis miajn larmojn, estas iom
Pasinta; kaj pasinta estas ĉio;