Ĉi tiu paĝo ne estas provlegita
FRENEZULINO.
La juna bela, vizaĝ’ anĝela,
Senkulpa k’el infano
Ĉe la patrino ŝi, solfilino,
La helpa dekstra mano.
Sen zorgo ia la vivo ŝia
Fluadas sen doloro.
Sed venis amo, la kora flamo —
Ekfrapis ŝia koro.
Sinjoro riĉa al la feliĉa,
Senzorga kaj nesperta
Sopire ĝemas, la belan premas
Li, deloganto lerta.
De la riĉulo kun larmokulo
Avertas ŝin patrino.
Ne helpas varmaj admonoj larmaj —
Jam amas la filino.
Por vi — nur malhonoro!«…
— »Vi vane timas — li min estimas
Kaj amas lia koro.
— »Sed amo lia nur papilia:
Elsuĉos koron vian…
Monato pasos, li vin forlasos
Por ami duan… trian…
— »Ne, ne, patrino!…« — al ŝi filino
