Sed, kiel praktika homo, per volforto, li prokrastis la solvon de tiuj ĉi problemoj, kaj alparolante al sia nevo :
- Godfredo, li diris, vi ĉiam tiom ŝatis la insulojn ke mi certas esti agrabla al vi kaj plenumi viajn dezirojn sciigante vin ke tiu ĉi estas al vi, al vi sola ! Mi donacas ĝin al vi ! Vi povas amuzi vin per tio, via insulo, tiom kiom vi deziros ! Mi ne intencas perforte foririgi vin el ĝi kaj tute ne aspiras mallogi vin de ĝi ! Estu do Robinsono vian tutan vivon, se la koro tiras vin…
- Mi ! respondis Godfredo, mi ! Mian tutan vivon !
Fina antaŭenpaŝanta siavice :
- Godfredo, ŝi demandis, ĉu vi volas fakte resti sur via insulo ?
- Prefere morti, li ekkriis, restarigante sin per impeto kies la sincereco ne estis dubinda !
Sed tuj ŝanĝante sian opinion :
- Nu, jes, li reparolis, ekprenante la manon de la fraŭlino, jes, mi volas resti sur ĝi, sed je tri kondiĉoj : la unua estas ke vi restos sur ĝi kun mi, kara Fina; la dua estas ke onklo Vilĉjo devontigos sin resti sur ĝi kun ni; kaj la tria estas ke la pastro de la Revo venos geedzigi nin sur ĝi hodiaŭ mem !
- Ne estas pastro sur la Revo, Godfredo ! respondis la onklo Vilĉjo, vi bone scias tion, sed mi pensas ke ankoraŭ estas en San-Francisko, kaj ke tien ni trovos pli ol unu dignan pastoron kiu konsentos fari al ni tiun malgrandan servon ! Mi do kredas respondi al via pensaĵo dirante al vi ke, ekde morgaŭ, ni reforvelos!
Tiam Fina kaj la onklo Vilĉjo volis ke Godfredo faras al ili la honoron de sia insulo. Jen do li promeniganta ilin sub la grupo de sekvojoj, laŭlonge de la rivereto ĝis la ponteto.
Bedaŭrinde ! Pri la loĝejo de Vilĉjo-Arbo, nenio plu restis ! La brulego voris ĉion de tiu loĝejo taŭgaranĝita ĉe la bazo de la arbo ! Sen la alveno de Vilhelmo V. Kolderupo, ĉirkaŭ la vintro, ilian malgravan ilaron detruita, verajn sovaĝajn bestojn trakurantajn la insulon, niaj Robinsonoj estintus tre kompatindaj !
- Onklo Vilĉjo, tiam diris Godfredo, se mi donis al tiu ĉi insulo la nomon de Fina, lasu min aldoni, ke la arbo en kiu ni loĝis, nomiĝis Vilĉjo-Arbo !
- Nu, respondis la onklo, ni kunportos grajnon kun ni por semi ĝin en mia ĝardenon de Frisko !
