Paĝo:Virgilio - Eneido, 1906, Vallienne.pdf/111

Tie kruela amego al bovo, kaj suba kuŝiĝo
25de Pasifao sekrete, haj rasoj miksitaj, kaj ido
Minobovvira duforma, naskita de krima kuniĝo,
kaj konstruaĵo mirinda kun nemalplekteblaj kurbiĝoj.
Tamen al amo de juna reĝino Dedalo kompatis
fine; ĉar mikson insidan de vojoj li malkonfuzinte,
30blindan iranton fadene direktis. Vi same, Ikaro,
havus en tiu laboro, se tion permesis doloro,
lokon tre grandan: dufoje li penis en oro suferojn
ĉizi, sed ilon dufoje faligis la patro. - Sendube
ili ankoraŭ rigardus: sed estas sendita Akato,
35kiu alvenas kun Feba kaj same Trivia pastrino,
Glaŭka filino, Dejfobo: al reĝo ŝi tiel parolas:
«Estas ne tempo por tiujn atente rigardi pentraĵojn;
estus pli bone se vi, laŭ kutimo, sep junajn bovvirojn
buĉus, el bela brutaro, kaj tiom da puraj ŝafidoj».
40Tiel dirinte, - tuj viroj obeas ordonon, - pastrino
pian Eneon kaj ĉiujn Trojanojn kondukas al templo.
Flanke de Kuma montaro troviĝas kaverno grandega:
al ĝi kondukas cent vojoj larĝegaj, cent buŝoj, de kiuj,
kiel cent voĉoj diversaj, eliras respondoj Sibilaj.
45Sojlon alvenas Eneo: subite pastrino: «Nun estas
tempo, ŝi diris, por sorton demandi: jen dio! jen dio!».
Antaŭ pordejo ŝi staris: subite ŝanĝiĝas koloro
frunta kaj vanga, hararo stariĝas kaj brusto spiregas;
koro kruela ekbatas freneze; ŝi ŝajnas pli granda;
50estas ne homa kriego; ŝin dia ĉeesto kaj povo
tute premegas: «De donoj kaj preĝoj ofero malfruas,
Troja Eneo, malfruas, ŝi diris: ne tamen antaŭe
pordojn malfermos timinda diaĵo». Ŝi, tiel dirinte,
tiam silentis: glacia teruro tra ostoj Trojanaj
55kuras; kaj reĝo preĝadon eligas el brusto profunda:
«Febo, vi kiu Trojanajn penadojn senĉese kompatis,
kiu al korpo de Filo Eaca direktis Parisan
manon kaj sagon Dardanan, vi ĉefis min, kiam tra landoj,
vastaj, tra tiom da maroj, mi vagis, tra bordoj Masilaj
60malproksimegaj, kaj poste tra kampoj senlimaj kun Sirtoj.
Ĉiam flugantan mi fine atingis kamparon Italan: