Paĝo:Virgilio - Eneido, 1906, Vallienne.pdf/113

100vortojn malverajn kun veraj miksante; ĉar Febo ekscitas
ŝian koleron malsanan, en koro turnante pikilon.
Fine tuj kiam elfalis frenezo kaj buŝo silentis
tute, heroo komencas Eneo: «Nun ia laboro,
ho virgulino, min ŝajnas nek nova nek neatendita;
105antaŭvidinte l’ estonton, mi ĉion en cerbo preparis.
Unu nur servon mi petias: ĉar tie, laŭ famo, troviĝas
Pordo de reĝo infera, kaj lago malluma Akero,
al mi permesu ke patron mi trafu kaj karan vizaĝon
vidu: do vojon ekmontru kaj pordojn malfermu sanktegajn.
110Mi lin, tra flamoj kaj miloj da sagoj flugantaj, sur ŝultroj
iam forportis, kaj el malamikaj formetis anaroj.
Estis li mia kunulo en vojo; kaj ĉiujn kolerojn
marajn kaj landajn kaj fine ĉielajn li kun mi suferis.
Kvankam maljuna, li fortojn enhavis pli grandajn ol home.
115Plie, por ke mi vin petu, preĝante, kaj sojlon aliru,
li mem komande parolis: al filo, al patro, pastrino
virga, mi preĝas, kompatu; ĉar ĉion vi povas; ĉar vin ne
vane virino gardanta de sankta arbaro Averna
faris Hekato. Se Ombron edzinan Orfeo atingi
120povis, per Tracaj kantaĵoj kaj ĉarmaj sonoroj de liro;
fraton, per morto alterna, se ree vivigas Polukso,
kaj ĉiutage tra vojo trairas... : ĉu mi memorigos
grandan Alcidon, Tezeon? Min same pranaskis Jupitro».
Tiel dirante, li preĝis, sanktegan tenante altaron.
125Tiel do vice respondis pastrino: «Naskito diina,
kiu ajn, filo Anĥiza, facile aliras Avernon;
nokte kaj tage de Dito malluma sin pordo malfermas.
Sed malantaŭen reveni kaj lumon revidi ĉielan
malpli facile fariĝas. Sukcesis nur kelkaj herooj,
130kiujn tre amis Jupitro favora, diidoj pro virtoj
plialtigitaj ĝis astroj. En mezo troviĝas arbaro,
kaj ĝin ĉirkaŭas, je kurba fluado, Kocito nigreta.
Tamen se granda sciemo, se forta deziro vin puŝas
Stiksan riveron dufoje transnaĝi, kaj vidi dufoje
135nigran Tartaron, se agon malsaĝan vi volas plenumi,
kion vi devos ekfari unue sciiĝu. En arbo
densa kaŝiĝas trunketo fleksebla kun oraj folioj,