Paĝo:Virgilio - Eneido, 1906, Vallienne.pdf/128

670kie do loĝas Anĥizo, en kiu kamparo? Ĉar por lin
vidi ni venis, kaj grandajn riverojn trunsnaĝis Erebajn».
Tiam heroo per tiuj paroloj mallonge respondas:
«Domon ne certan ni havas: ni loĝas en densaj arbaroj;
estas kuŝejo sur bordo rivera, en verda herbejo.
675Sed se vi tion deziras, de tiu monteto postparton
trafu; kaj mi vin, per vojo facila, plezure kondukos».
Tiel dirinte, li marŝas autaŭen, montrante malsupren
riĉan kamparon: kaj tie supraĵon forlasas irantoj.
Dume Anĥizo la patro, sidante en verda valeto,
680zorge rigardis Animojn ĉi tie estantajn, kaj poste
lumon ĉielan vidontajn; dum nombron de tuta idaro
post si venonta li ame kalkulis, de karaj genepoj
sortojn vidante, kaj virajn Fatalojn, armilojn kaj agojn.
Sed li tuj kiam Eneon, tra verda kamparo venantan,
685vidis, subite li manojn duopajn tutkore prezentis:
larmoj ekfluis sur vangoj, dum vortoj el buŝo eliris:
«Fine vi venis; kaj rajte pieco al inda naskinto
malfacilecon de vojo venkadis: mi povas vizaĝon
vidi, ho filo, kaj voĉon aŭskulti, kaj al vi respondi.
690Tiun esperon en koro nutrante, mi sentis ke tempo
alproksimiĝis; kaj mia atendo ne estis trompita.
Mi vin ricevas, tra kiom da landoj, tra kiom da ondoj,
nun veturintan. Ve! kiajn malbonojn vi, filo, suferis!
Kiel mi timis ke regno Libuja fariĝu mortiga!».
695Tamen li diris: «Ho patro, nur via malĝoja vizaĝo,
ofte al mi aperante, Avernon min trafi devigis.
Staras ŝiparo en maro Tirena. Ni penu manplekti,
patro, kaj mian kisadon ameman ne tiel forkuru».
Tiel li diris; kaj larma fluado sur vangoj ruliĝis.
700Kolon amatan ĉirkaŭi per brakoj trifoje mi penis,
vane! El manoj fantomo premita trifoje foriris,
kiel malpeza venteto, simila al sonĝo flugila.
Tamen Eneo, en valo mistera, ekvidas arbaron
tute senhoman, kun branĉoj bruantaj pro venta blovado;
705dum tra belega sidejo moviĝas Letea rivero:
tie popoloj kaj gentoj sennombraj fantome flugadis.
Tiel, sur verda herbejo, en tago somera, abeloj