Paĝo:Virgilio - Eneido, 1906, Vallienne.pdf/135

25Maro sub sunaj radioj jam ruĝe heliĝis; sur roza
ĉaro, en alta ĉielo, jam flava brilegis Aŭroro,
kiam tuj haltas ventado kaj ĉiu aera bloveto:
penas sed vane remistoj ondaron lacigi senmovan.
Grandan arbaron el ondo starantan subite Eneo
30vidas, tra kiu la Tibra rivero flankita de arboj,
multajn turnakvojn igante rapidajn, sur flavaj sablaĵoj,
fluis en maron. Ĉirkaŭe kaj supre, sur bordo loĝantaj,
birdoj diversaj moviĝis, en riverkuŝujo plenigis
klaran aeron je kantoj kaj flugis tra sankta arbaro.
35Ŝanĝi direkton, ŝipnazojn al tero prezenti, Eneo
tiam ordonas; kaj ĝoja li ombran aliras riveron.
Nun mi konigos, Erato, nunaĵon de reĝoj kaj gentoj,
en la antikva Latujo, tuj kiam anaro fremdula
unuafoje al bordoj Aŭzonaj irigis ŝiparon:
40kaj de unua milito mi poste komencos rakonton.
Muzo, inspiru poeton. Terurajn mi diros batalojn,
sangajn armilojn, koleron de reĝoj igantaj buĉadon,
helpon Tirenan, kaj landon Hesperan de viroj armitaj
tute kovritan. Aferoj pli grandaj naskiĝas en penso:
45verkon pligrandan mi skribos. Kamparon kaj urbojn kvietajn
reĝo Latino maljuna en paco jam longa potencis.
Oni rakontas ke Faŭno kaj nimfo Laŭrenta Narico
naskis lin, Faŭno la filo de Piko; kaj li vin honoris
kiel kreinton, Saturno, kaj patron unuan de raso.
Filon ne havis, pro dia Fatalo, nek viran idaron
tiu ĉi reĝo, ĉar filo unua pereis junaĝe;
kaj nur filino bienon vastegan mastrumis kaj domon,
ino jam maturigita de jaroj kaj edzinigebla.
Multaj ŝin petis fianĉoj en granda Latujo kaj tuta
lando Aŭzona, kaj, antaŭ aliaj precipe, belega
Turno, potenca per famaj prapatroj: lin reĝa edzino,
kiel bofilon, posedi kaj nomi fervore deziris:
sed kontraustaris per multaj mirakloj ordono de dioj.
Laŭro troviĝis en mezo de domo, en lokoj privataj;
kaj foliaron multjara respekto piege honoris.
Kiam li muron konstruis unuan, ĝin estis trovinta
patro Latino; li ĝin laŭ la famo, al Febo dediĉis: