Paĝo:Virgilio - Eneido, 1906, Vallienne.pdf/146

Templon purigu kaj diajn figurojn, por ilin konservi:
viroj nur estas kapablaj por zorgi militon kaj pacon».
445Tiuj paroloj de nigra Alekto naskigas koleron.
Tiam subita tremado junulajn ekkaptas artiklojn;
restas okuloj fiksataj: ĉar siblas Erinaj serpentoj,
ĉar malbelege sin montras vizaĝo. Ŝi tiam okulojn
flamajn rulante, lin, ŝanceliĝantan kaj diri volantan
450multojn, repuŝas, duoblan serpenton tiregas el haroj,
vipojn sonigas, kaj diras siblante per buŝo rabia:
«Estas jen maljunulino ne inda por koni veraĵojn,
inter disputoj de reĝoj trompita de timo malvera.
Nun, min rigardu: mi venas el domo de nigraj Furioj;
455mi militadon alportas kaj morton».
Diras ŝi: kaj, sur junulon brulaĵon ĵetinte flamantan,
koron ŝi boras per torĉo fumanta de helo malluma.
Dormon disrompas grandega teruro: el ostoj, el membroj,
ŝvito glacia eliras, kaj fluas sur korpo tremanta.
{{NVR|460Li furioza ekserĉas armilojn en domo, en lito;
ĉar li soifas nur feron, frenezan kaj kriman militon,
venĝon precipe. Ĉar kiam, sub flankoj de kupra bolvazo,
flamo nutrita de branĉoj grandiĝas, kun kanto sonora
akvon boligas varmego: interne saltegas ondaro,
465ŝaŭmas fluaĵo, kaj ĝi fumiĝante aliras al supro;
baldaŭ ĝi ne sin detenas, kaj flugas vapore aeren.
Ĉefoj do estis petitaj sin turni al reĝo Latino,
ĉar amikecon li rompis, kaj preni rapide armilojn,
por Italujon protekti kaj peli fremdulojn el limoj.
470Povas li sola batali Trojanojn kaj kune Latinojn.
Kiam li tiel parolis kaj diojn alvokis per preĝoj,
vete Rutuloj sin ĉiujn admonas al sanga batalo.
Tiu ĉi laŭdas belecon de Turno, kaj tiu junecon,
unuj prapatrojn de reĝo, aliaj kuraĝon konitan.
475Kiam do Turno en korojn Rutulajn inspiris fervoron,
flugas Alekto per Stiksaj flugiloj ĝis Troja tendaro.
Ŝi, elpensante malbonojn, beletan ekvidas Iulon:
bestojn sovaĝajn, sur bordo, li ĉasis per ruzo kaj kuro.
Tiam diino Kocita, blovante sur hundojn rabion
480tujan, tra nazoj iliaj konitan irigas odoron.