Paĝo:Virgilio - Eneido, 1906, Vallienne.pdf/147

Cervon tuj ili fervoraj ekflaras. Jen kaŭzo unua,
kiu kamparajn instigis animojn al sanga milito.
Havis la cervo tre belan formaĵon kaj kornojn grandegajn.
Tiro la patro kaj Tiraj infanoj ĝin nutris, post kiam
485ili ĝin kaptis el mamo patrina: li reĝan brutaron
regis, kaj ĉefis gardistojn de vasta bieno Latina.
Iam ĝin dresis Silvio fratino kaj ĝin obeigis,
kornojn ornamis por floraj girlandoj de ŝi alligitaj,
beston kombadis, kaj ŝi mem ĝin lavis en fonto purega.
490Ĝi, kutiminte karesojn kaj majstran konante manĝtablon,
vagis en meza arbaro, kaj, lokojn irante malfremdajn,
kvankam la nokto nigriĝis, revenis al hejma tegmento.
Ĝin, malproksime vagantan, de knabo ĉasanta Iulo
hundoj ekflaris koleraj, ĵus kiam ĝi, ondon riveran
495pro malvarmeto serĉante, kuŝiĝis sur bordan herbejon.
Tiam Askano, brulante de amo fervora al gloro,
streĉas pafarkon kurbetan; kaj cervon li zorge ekcelas.
Dio direktis sageton flugantan: ĉar kano mortiga,
forte siblante, uteron kaj ventron de besto traboris.
500Cervo vundita en domon konitan sin tuje rifuĝas,
stalojn ĝemante aliras; kaj, al peteganto simila,
sangokovrita, de plendoj ĝi tutan plenigas loĝejon.
Tamen Silvio unua, per pugnoj frapante vizaĝon,
petas helpadon, kaj anojn kamparajn alvokas fortikajn.
505Ili - ĉar nigra Alekto sin kaŝas en densa arbaro -
tuje alvenas, ĉi tiu portante flamantan karbaĵon,
tiu bastonon tuberan: de ĉiu objekto trovita
faras armilon kolero. Anaron alvokas tuj Tiro,
kiu perforte en kverkon kvarone rompitan enpuŝis
510kojnojn, kaj kiu portante hakilon alkuras kolera.
Tamen diino, serĉante momenton por malutilegi,
krutan tegmenton de stalo aliras: sur supro starante,
ŝi nun signalon aŭdigas kamparan: per voĉo Tartara
kornon kurbetan ŝi eksonorigas: de bruo terura
515tremis montaroj, kaj densaj arbaroj profunde ĝemadis.
Aŭdis ĝin la malproksima lageto Arico; ĝin aŭdis
akvoj sulfuraj de Naro blanketa kaj fontoj Velinaj;
kaj tremegantaj patrinoj sur brustojn ekpremis naskitojn.