Paĝo:Virgilio - Eneido, 1906, Vallienne.pdf/184

loko mortiga. Sur herbo, pro dormo kaj vino senmovajn,
ili dormantojn ekvidas: sur bordo, starigas timonojn
ĉaroj; kaj inter rimenoj, armiloj, kalikoj kaj radoj
kuŝas soldatoj; do tiel parolas la filo Hirtaka:
320«Eurialo, ni provu kuraĝon; jen estas okazo,
estas jen vojo. Vi, por ke neniu korpuso nin povu
de malantaŭe surprizi, prizorgu, rigardu atente:
dume mi rabos tendaron, kaj vojon mi faros larĝegan».
Tiel dirinte, li poste per glavo silente atakas
325la malhumilan Ramneson: kuŝante sur multaj tapiŝoj,
tiu ĉi dormas okaze, kaj forte plenpulme ronkadas;
reĝo samtempe kaj kara diveno de Turno la reĝo,
el li ne povis scienco divena forigi pereon.
Li tri servistojn mortigas tra sagoj okaze kuŝantajn,
330kaj ĉevalestron de Remo: kaj, veturigiston trovinte
apud ĉevaloj, per fero li kolon ektranĉas pendantan.
Poste li kapon de estro faligas kaj trunkon forlasas
sin movigantan en sango, dum nigraj, sangfluoj ruĝigas
liton kaj teron. Li poste Lamiron mortigas kaj Lamon,
335fine junaĝan kaj belan Saranon: li, dum la plej granda
parto de nokto, ludadis; kaj nun li, de Bako venkita,
membrojn etendis senmovajn: ve! estus feliĉe ke ludo
daŭru dum nokto la tuta ĝis luma reveno de suno.
Tiel leono rabema tra plena ŝafejo saltegas:
340ĉar ĝin instigas malsato, ĝi mutajn pro timo ŝafidojn
ŝiras, manĝegas, kaj dume blekegas per sanga buŝego.
Eurialo ne malpli buĉadas: kuraĝe flamanta,
multajn soldatojn, sennoman anaron, li frapas kurante,
poste mortigas Herbeson, Abaron, kaj Fadon, kaj Reton,
345senkonsciantajn: ja Reto ne dormis kaj ĉion ekvidis;
sed li, fortege timanta, sin kaŝis malantaŭ kaliko.
Tutan ferglavon puŝinte en bruston kontraŭan de viro,
kiu sin levis, li vivon kaj feron samtempe eligas.
Sangan li vomas animon kaj vinon kun sango miksitan,
350poste li mortas: kaj buĉojn daŭrigas fervora Trojano.
Li sin direktis al anoj Mesapaj, kaj kien li vidis
estingiĝantajn fajrujojn, kaj kien ĉevaloj, ligitaj
kiel kutime, tra herbo sin paŝtis. Sed Niso, pensante