Paĝo:Virgilio - Eneido, 1906, Vallienne.pdf/191

kolorigita de ruĝo Ibera, sub riĉaj armiloj,
staris la filo Arcensa. Naskinto Arcenso alsendis
lin, edukitan en Marsa arbaro, sur bordoj Simetaj,
585apud altaroj grasegaj de la kompatema Paliko.
Lancon lasinte, Mezenco ekprenas kaj streĉas rimenojn
de ŝtonĵetilo, ĝin ĉirkaŭ la kapo trifoje turnigas,
kaj, per varmega plumbaĵo rompinte tempiojn de viro
kontraŭstaranta, sur sablon flugantan lin ĵetas malviva.
590Tiam unue, ĵetinte sageton rapidan, Askano,
kiu ĝis nun nur bestegojn sovaĝajn trabori kutimis,
provis militon, kaj mane kuraĝan mortigis Numanon.
Li, alnomita Remulo, de Turno plej junan fratinon
nove edziĝis: kaj oni rakontas ke tiu junulo,
595antaŭ armeo starante, parolojn kriegis insultajn.
Li, malhumila pro nova parenco la reĝo Rutula,
antaŭeniris kaj diris senlace per voĉo bruanta:
«Ĉu vi ne estas hontemaj, Friganoj dufoje kaptitaj;
ĉar vi malantaŭ bariloj vin kaŝas por morton eviti?
600Kaj vi pretendas ke niaj edzinoj fariĝos la viaj!
Kia frenezo aŭ dio vin puŝis en landon Italan?
Tie ne estas Atridoj nek falsodiranta Uliso.
Gento de forta deveno, naskitojn en fluon riveran
ni subakvigas, kaj korpojn fortigas per frosto kaj ondoj.
605Filoj, senlacaj ĉasistoj, senĉese trakuras arbarojn.
Dresi ĉevalojn, kaj streĉi pafarkon per sago, jen ludoj.
Paciencemaj junuloj, al kiuj malmulto sufiĉas,
teron plugile laboras aŭ urbojn milite potencas.
Dum la tutvivo ni sagon manprenas, kaj dorsojn de bovoj
610per lancpikilo kontraŭa lacigas. Ĉe ni maljuneco
malpligrandigas neniel de penso kaj korpo fortecon.
Blanka hararo sin vestas per kasko; kaj ĉiam ni amas
novan forpreni akiron por vivi de ŝtelo kaj rabo.
Viajn beligas vestaĵojn safrano kaj brila purpuro.
615Mallaboremon vi amas, kaj vi nur dancadojn deziras.
Viaj kiteloj posedas manikojn, kaj ĉapoj rubandojn.
Frigujaninoj - ĉar ne Frigujanoj vi estas - do iru
sur Dindimmonton, kaj kanton aŭskultu de fluto bitrua.
Vokas vin de Berecinta Patrino tamburoj kaj Idaj