Paĝo:Virgilio - Eneido, 1906, Vallienne.pdf/193

kaj, malproksime de homaj okuloj, fandiĝis aeren.
Dion kaj sagojn timindajn de dio rekonas precipaj
660idoj Dardanaj, kaj aŭdas pafarkon pro kuro sonantan.
Tiam, por Feban obei ordonon, de juna Askano
ili haltigas kuraĝon: denove al sanga batalo
ĉiu reiras kaj vivon ekriskas tra ĉiuj danĝeroj.
Bruo eksonas tra tutaj remparoj antaŭaj de muroj;
665estas streĉitaj pafarkoj malmolaj, ĵetitaj sagegoj;
tuta kamparo je sagoj kovriĝas, dum interpuŝiĝas
ŝildoj kaj kaskoj bruege: perforta fariĝas batalo.
Tiel per pluvoj frapegas kamparon pluvemaj Kapridoj,
el Okcidento venantaj; kaj tiel sur maron ĵetegas
670hajlon densegan nubaroj, tuj kiam Jupitro kolera
ventojn ekscitas en vintro, kaj nubojn disrompas eterajn.
Alkanoridoj Pandaro kaj brava Bitio, Idanoj,
kiujn Jupitro edukis en sanktaj arbaroj Ieraj,
tiom altkreskaj ja kiom abioj de montoj patrujaj,
675pordon malfermas, de ili gardatan laŭ ĉefa ordono,
kaj malamikojn, fidante armilojn, al muroj invitas.
Antaŭ la turoj, maldekstre kaj dekstre, staradas ĉi tiuj,
fere armite kaj kapojn fierajn per fasko kronante.
Tiel, sur bordo de klara rivero, ĉu ĉarma Adigo,
680ĉu Po, du kverkoj altiĝas eteren kaj ilin ombrigas.
Ili branĉaron direktas ĝis astroj ĉielaj, kapegojn
densajn agitas, kaj verdan hararon balancas aeran.
Tamen Rutuloj, vidante eniron, tuj al ĝi rapidas.
Tiam subite Kvercenso, kaj Tmaro je koro kuraĝa,
685kaj Akvikolo belega, kaj Hemo Marsido, puŝitaj
forte per tuta armeo, ĉu, dorson turninte, forkuras,
ĉu, sur la sojlo de pordo, kruelan ricevas mortigon.
Sed pligrandiĝas pli kaj pli koleroj en koroj frenezaj.
Jam kolektiĝas Trojanoj por pordan protekti malfermon;
690ili kuraĝas foriri, kaj ekster remparoj batali.
Dume, dum Turno la ĉefo ĉi tie kaj tie batalas,
kaj militistojn mortigas, kurjero tuj al li sciigas
ke malamiko, freneza pro buĉo, malfermis la pordon.
Granda lin kaptas kolero: buĉadon lasinte faratan,
695li tuj rapidas al pordo Dardana, al fratoj grandkreskaj,