Paĝo:Virgilio - Eneido, 1906, Vallienne.pdf/205

285Tiel dirinte, li virojn elektas al maro marŝontajn,
kaj militistojn por murojn observi kaj zorgi sieĝon.
Dume Eneo, por virojn eligi el altaj ŝipvostoj,
pontojn metigas. Sed multaj observas elfluon de maro,
kiam ĝi estas kvieta, kaj tuje sur bordon saltegas:
290uzas remilojn aliaj. Sed Tarko rimarkas bordlokon,
kie ne ŝvelas ondegoj, ne bruas salakvo rompita,
kie marondo profunda ŝoviĝas sen malfacileco.
Li tuj sipnazojn alturnas, kaj petas insiste maristojn:
«Bravaj kunuloj, fortege sur ondon apogu remilojn;
295ŝipojn sublevu kaj puŝu; per sprono ekfendu landlimon
de malamikoj; kaj ĉiu remŝipo mem faru sulkaĵon.
Ŝipon en tiu ĉi loko mi rompi konsentas, se mi nur
povas aliri marbordon». Kaj tiel apenaŭ parolis
Tarko, fortege maristoj sin klinas sur pezajn remilojn,
300kaj rapidigas ŝiparon ŝaŭmantan ĝis kampoj Latinaj:
fine ŝiprompintoj ektuŝas marsablon; kaj ĉiu remŝipo
sendifektite kuŝiĝas, escepte la via, ho Tarko.
Ĝi, haltigita per dorso de sabla monteto kaŝita,
pendas, dum ondoj muĝantaj ĝin frapas longtempe, ĝin skuas,
305fine ĝin rompas, kaj ĉiujn maristojn faligas en maron.
Pecoj remilaj kaj benkoj remistaj, - flosanta miksaĵo! -
ĝenas naĝantojn, dum ilin maralten elĵetas elfluo.
Turno ne haltas: li tutan armeon fervoran rapide
kontraŭ Trojanojn direktas, kaj lokas sur bordon de maro.
310Sonas trompetoj. Unua Eneo kamparajn atakas
bandojn, kaj, - signo feliĉa por malkuraĝigi Latinojn, -
buĉas Teronon: pli granda ol viroj aliaj, ĉi tiu
celis Eneon; sed filo Anĥiza, per frapo de glavo
flankon malfermas, tra kupra kiraso, tra vesto orbrila.
315Poste li Likon mortigas; el ventro patrina malviva
fero lin tiris: ĉar feron evitis infano, lin oni
donis al Febo. Fortikan Ciseon kaj Gion grandegan,
kiuj per pezaj bastonoj faligis korpusojn, li poste
ĵetas en morton: ne ilin protektis armiloj Herkulaj,
320brakoj fortegaj, kaj patro Melampo: de granda Alcido
iam li estis kunulo, dum dio tra mondo plenumis
gravajn laborojn. Jen Faro diranta ventaĵojn: Eneo