Paĝo:Virgilio - Eneido, 1906, Vallienne.pdf/206

lancon enpuŝas en buŝon kriantan de fanfaronanto.
Same vin, Cido mizera, dum ame vi sekvas Klition,
325novan amaton, montrantan sur vangoj unuajn haretojn,
mano Dardana traborus; kaj amon al junaj viretoj,
vian zorgadon, lasinte, vi tute plendinda nun kuŝus;
sed, por vin savi, Eneon atakas anaro da fratoj:
filoj de Forko sep estas; kaj ĵetas samtempe sep sagojn.
330Sed, repuŝitaj per kasko kaj ŝildo, kaj malakrigitaj,
unuj ekfalas, nur korpon tuŝetas aliaj; ĉar ilin
zorge deturnis Venuso. Fidelan li diras Akaton:
«Donu do sagojn, - ĉar ili ne vane atingos Rutulojn;
tion mi kredas, - per kiuj mi vundis en kampoj Iliaj
335korpojn Danaajn». Li tiam grandegan ekprenas sagegon,
kaj li ĝin ĵetas: ĉi tiu flugante de ŝildo Meona
kupron traboras, kaj rompas samtempe torakon kaj pulmon.
Dum Alkanoro rapidas al frato, kaj viron falantan
mane subtenas, jen nova sagego ekflugas, kaj, lian
340brakon borinte, sangplena ĝi sian daŭrigas iradon:
mano el ŝultro de viro mortanta pendadas per nervoj.
Sed Numitoro, sagegon el korpo de frato tirinte,
celas Eneon: ĉi tiu ĵetito neniel atingas
reĝon Trojanan, sed boras femuron de granda Akato.
345Tiam, fidante al korpo junaĝa, la reĝo Sabana,
Klaŭzo, alkuras, kaj de malproksime Diopan mentonon
frapas per sago mortiga: armilo tra gorĝo penetras,
vivon rabinte kaj voĉan organon; per frunto li teron
frapas, dum sango malpura eliras el buŝo ŝirita.
350Same pereas tri Tracoj de gento antikva Borea,
tri Idasidoj, senditaj de urbo patruja Ismaro,
ĉiuj diverse frapitaj. Haleso kaj bandoj Aŭruncaj
tiam alkuras: lin sekvas Mesapo, la filo Neptuna,
kun rajdantaro kuraĝa. Kaj penas sin interrepuŝi
355malaj partioj ĉi tien kaj tien: sur sojlo Aŭzona
ili batalas mem. Tiel, en vastaj kamparoj aeraj,
ventoj rapidaj militas per samaj fervoroj kaj fortoj:
inter si volas ekcedi nek ventoj, nek maro, nek nuboj:
ĉiuj obstinas, kaj estas longtempe necerta batalo.
360Tiel armeoj Trojanaj kaj anoj Latinaj freneze