Paĝo:Virgilio - Eneido, 1906, Vallienne.pdf/213

randon inferan penetras sagego, kaj boras ingvenon:
590tuje li, falinte el ĉaro, ruliĝas mortanta sur kampo.
Tiam lin pia Eneo per mokaj insultas paroloj:
«Malforkurantaj ĉevaloj ne vian perfidis kaleŝon;
kaj timigilo neniu ilian instigis forkuron:
vi mem, saltinte el rodoj, forlasis jungilon». Dirinte,
595li du ĉevalojn ekkaptas. El sama kaleŝo falinte,
frato du manojn prezentis senarmajn, la malfeliĉulo:
«Per vi, per famaj prapatroj, naskintaj de tia heroo,
viro Trojana, min lasu vivadi, kompatu preĝanton».
Sed al ploranto, Eneo: «Alie, je unu momento,
600vi paroladis. Nun mortu; ĉar frato ne fraton forlasas».
Tiam per glavo li bruston malfermas kaj vivan kaŝejon.
Tiel tra kampoj funebrajn kaj sangajn multigis mortigojn
ĉefo Dardana, kaj, kiel torento aŭ nigra ventego,
verŝis koleron. Do fine eliras kaj lasas tendaron
605knabo Askano, kaj kun li junuloj ne plu sieĝataj.
Dume Junonon unue Jupitro mem interparolas:
«Kara fratino, kaj mia samtempe karega edzino,
estis vi prava. Venuso, - vi certe neniel eraris, -
helpas Trojanajn penadojn: ĉar brakoj iliaj ne estas
610fortaj, nek koro kuraĝa, kapabla por venki danĝerojn».
Sed submetita Junono: «Do kial, ho edzo belega,
koron malĝojan vi moke turmentas per vortoj petolaj.
Se al mi, kiel ĝi estis, kaj kiel ĝi devus nun esti,
via amego restadis, vi certe ne al mi rifuzus,
615Ĉiopovulo, ke dank’ al mi Turno forlasu militon,
por ke al Daŭno la patro mi povu lin sanan redoni.
Tamen li mortos; kaj venĝon sangverŝo satigos Trojanan!
Tamen de dia naskiĝo li sian eltiras devenon;
estas ĉar kvara prapatro Pilumno; kaj li malavare
620ofte, per multaj donacoj, de temploj plenigis altarojn».
Al ŝi respondis mallonge la reĝo de alta Olimpo:
«Por kondamnita junulo al morto proksima, templimon
se vi nur petas; se tiun kondiĉon vi bone komprenas,
Turnon formetu, kaj Parkajn minacojn haltigu momente:
625tion mi povas konsenti. Sed se vi pli altajn dezirojn
kaŝas sub viaj preĝadoj; se ŝanĝi vi pensas militon