Paĝo:Virgilio - Eneido, 1906, Vallienne.pdf/217

eble atendas; kaj baldaŭ vi kuŝos en samaj kamparoj».
Tiam ridante, sed tamen kolera, Mezenco respondas:
«Mortu: kaj poste la Patro de dioj kaj Reĝo de homoj
zorgos pri tio». Li diras kaj sagon eltiras el korpo.
745Pezas sur liaj palpebroj kruela ripozo kaj dormo
fera; kaj fine fermiĝas okuloj por nokto eterna.
Dum Alkatoon mortigas Cediko, Hidaspo pereas,
de Sakratoro frapita; kaj Rapo sur Orson fortegan,
sur Partenion sin ĵetas; Mesapo Klonion ekbuĉas
750kaj Ericeton: unuan renversis ĉevaloj ardantaj;
dua batalas piede. Agiso Licuja alkuris:
lin, heredanton de ava kuraĝo, mortigas Valero.
Buĉas Tronion Salio, Salion Nealco, scianta
de malproksime pereon alsendi per sago rapida.
755Jam reciprokajn dolorojn, jam ĝemojn egalajn pluvigis
Marso: venkantoj, venkitoj, egale rapidas, egale
buĉas: ĉe tiuj nenia forkuro, ĉe tiuj ĉi same.
Vanan koleron de ambaŭ kompatas, en domo Jupitra,
dioj, kaj tiajn laborojn por homojn premegi mortemajn.
760Tie Venuso batalas, ĉi tie idino Saturna:
kaj Tisifono palega koleras tra miloj da viroj.
Tamen Mezenco, grandegan svingante sagegon, trakuras
kampon, kolere ebria, simila al granda Orio,
kiam li vastan marĉejon Nerean trairas piede,
765akvan tranĉante vojiron, dum ŝultroj eliras el ondo;
kiam li ulmon reportas jarcentan el monta supraĵo,
teron tuŝante piede, dum kapo kaŝiĝas tra nuboj;
tiel aperas Mezenco, vestita de larĝaj armalo.
Kontraŭ li, - ĉar li lin serĉis tra vicoj densegaj de viroj,-
770staras Eneo; kaj same Mezenco ne terurigita
kontraŭstaranton grandkoran rigardas, kaj staras per maso:
poste li spacon kalkulas necesan por flugo de sago.
«Tiu ĉi mano, ja sola diaĵo, kaj sago ĵetota,
estu favoraj. Mi al vi dediĉas akiron, ho Laŭzo,
775kiun sur korpo de tiu rabisto mi kaptos: vi estos,
filo, Enea trofeo». Li diras, kaj sagon vibrantan
de malproksime ĵetegas: sed ŝildo repuŝas sagegon,
kiu, en ventro kaj flanko, kuraĝan atingas Antoron.