Paĝo:Virgilio - Eneido, 1906, Vallienne.pdf/223

Nun ni malĝojaj, kun vana honoro, kuniros junulon,
kiu malviva al Ĉielloĝantoj ne ŝuldas plu preĝojn.
Malfeliĉulo, vi vidos de filo kruelan tombmeton.
Estas jen glora reveno, jen estas triumfo revita,
55jen rezultato de miaj promesoj! Vi tamen, Evandro,
filon ne vidos boritan de vundoj malgloraj: kaj vi ne
morton deziros pro filo, hontinde savita. Ve! kian
helpon vi perdis, Iulo; kaj same vi, lando Aŭzona!».
Tiel ĝeminte, li tuje ordonas ke korpon plorindan
60oni forportu : kaj li en armeo mil virojn elektas,
kiuj kuniros ĝin, kaj al ĝi lastajn prezentos honorojn,
fine plorados kun patro; por tia doloro konsolo
ve! malpotenca, sed tamen ŝuldata al patro plendinda.
Dume, por fari flekseblan kaj dolĉan portilon, aliaj
65kune kunplektas trunketojn arbetajn kun kverkaj branĉaĵoj,
kaj sur ĝin metas kuŝejon kovritan de verda tegmento.
Ili sur supron de lito folia junulon etendas,
kiu similas al floro tranĉita de mano virgina,
ĉu al violo humila, ĉu al hiacinto senforta:
70ili ne perdis ankoraŭ ĉu formon ĉu brilan koloron;
sed ne plu nutras nek fortojn refaras la tero patrina.
Tiam du vestojn purpure pentritajn kaj ore brilantajn
poste venigas Eneo: feliĉa pri tiu laboro,
iam de mano mem ilin kudradis fervore Sidona
75Dido, kaj ŝtofon ornamis per ora fadeno maldika.
Unu el ili junulon ekvestas, je lasta honoro;
kaj bruligotan hararon vualas alia vestaĵo.
Plie li multajn kolektas objektojn, militan akiron,
kiun kunportos sennombra anaro: li poste aldonas
80sagojn, kaj belajn ĉevalojn rabitajn en kampoj Laŭrentaj,
fine kaptitojn, kun manoj ligitaj, buĉotajn por Ombron
pie honori, kaj flamojn plenigi je sango verŝita.
Kaj li ordonas ke ĉefoj mem portos sur trunkoj trofeojn
el malamikaj armiloj, kun nomoj de eksposedantoj.
85Oni kondukas mizeran Aceton, per aĝo premitan:
bruston per pugnoj li frapas, kaj ŝiras vizaĝon per ungoj;
poste li svenas, kaj korpon tra polvo faligas sur teron.
Ruĝaj de sango postiras Rutulaj kaleŝoj kaptitaj.