Paĝo:Virgilio - Eneido, 1906, Vallienne.pdf/224

Sekvas Etono, ĉevalo milita, sen ia ornamo:
90ploras la malfeliĉulo, kaj larmoj fluadas sur vangoj.
Portas sagegon kaj kaskon aliaj; ĉar Turno ceterajn
kaptis armilojn. Malĝoja aliras anaro; Trojanoj
sekvas kaj ĉefoj Tirenaj, dum lancojn mallevas Arkidoj.
Kiam longvicoj de la sekvantaro tre malkroksimigis,
95haltis Eneo kaj diris, profundan puŝinte ĝemadon:
«Ĉar nin al novaj larmegoj, en tiu kruela milito,
vokas Fataloj, saluton eternan, eterne adiaŭ,
glora Palaso». Aliajn parolojn li ne plu dirinte,
altajn remparojn de urbo reiris, kaj trafis tendaron.
100Jam delegitoj elvenis el urbo de reĝo Latino,
de olivuja branĉaro kovritaj, petante permeson.
Oni bonvolu ke korpojn, sur kampo pro glavo kuŝantajn,
ili reprenu, por ilin en tombon sub tero enfermi:
«Kontraŭ venkitoj malvivaj ne estas plu ebla batalo;
105nun do kompatu nin, iam vokitajn: bopatroj kaj mastroj».
Bona Eneo volonte konsentas pri tiu deziro
tre akceptinda, kaj ilin respondas per tiuj paroloj:
«Kia Fatalo malbona al tiu milito, Latinoj,
vin do instigis? kaj kial vi viajn repuŝas amikojn?
110Pacon vi petas por viroj malvivaj, de Marso frapitaj;
sed mi pli amus ĝin doni al anoj vivantaj: mi venis
tien ĉi, nur ĉar Fataloj promesis loĝejon kaj urbon;
mi ne al gento alportis militon. Ligilon gastaman
Reĝo ekrompis, kaj fidis prefere armilojn de Turno.
115Estus pli juste ke Turno nur risku batalan hazardon.
Se li deziras ĉesigi militon kaj peli Trojanojn,
kontraŭ mi li do batalu, Fatalajn provante dekretojn.
Vivos ĉi tiu al kiu permesos kuraĝo kaj dioj
vivon. Nun, iru; kaj anojn mizerajn kuŝigu sur fajrojn».
120Tiel parolis Eneo. Unue mirante silentis
la delegitoj, okulojn kaj buŝojn tenante senmovaj.
Tiam maljuna Dranceso, li kiu senĉese kulpigis
Turnon junaĝan malame, komencas, kaj tiel parolas:
« Glora per famo, pli glora ankoraŭ per viaj armeoj,
125viro Trojana, per kiaj paroloj mi juste vin laŭdos?
Kion admiri, ĉu vian justecon, ĉu militagadojn?