Paĝo:Virgilio - Eneido, 1906, Vallienne.pdf/235

Turno de ino timindan rigardas vizaĝon kaj diras:
«Ho virgulino, glorego Itala; neniam mi povos
diri kaj pruvi sufiĉan dankecon: sed nun - ĉar vi volas
510ĉiujn ekprovi danĝerojn - ni kune dividu laboron.
Baldaŭ, se estas fidindaj ĉu famo ĉu miaj kurjeroj,
sendos antaŭen malpezajn rajdantojn Eneo maltima:
ili kamparon okupos. Li dume, tra vojoj dezertaj,
monton transiros krutegan, por poste ĝis urbo aliri.
515Por li embuskon mi zorge preparis en faŭkoj arbaraj,
kaj per soldatoj armitaj mi vojon duflanke plenigis.
Vi do suferu frapegon de kunaj rajdantoj Tirenaj.
Kun vi vi havos kuraĝan Mesapon, korpusojn Latinajn,
Kaj militistojn Tiburajn: vi kiel mi ĉefe komandos».
520Diris li: kaj li Mesapon, kunulojn kaj ĉefojn per vortoj
samaj incitas; dum li al batalo rapide aliras.
Valo troviĝis faldhava kaj kurba, tre inda por ruzoj
kaj artifikoj militaj: duflanke ĝin kovris arbaroj,
kaj du montetoj enfermis: ĉi tien kondukis vojeto,
525funde de faŭko krutega, je malfacilega aliro.
Super kavaĵo, tra rifoj, sur pinto plej alta de monto,
kuŝis plataĵo neniel videbla, kaŝejo senriska,
ĉu por maldekstren kaj dekstren el supro surprize ataki,
ĉu por, restante sur monto, pezegajn ruligi ŝtonegojn.
530Tien junulo aliras per vojoj konitaj nur de si,
lokon okupas, kaj lokas soldatojn en mezan arbaron.
Dume, en altaj sidejoj de dioj, Opion rapidan,
unu el inoj kunulaj kaj virgaj de sankta anaro,
tute malĝoja, alvokas filino Latona, kaj diras:
535«Ho virgulino, militon kruelan aliras Kamilo:
vane ŝi vestis armilojn similajn al niaj. Ŝi estas
al mi pli kara ol ĉiuj aliaj: de longe ŝin amas
koro Diana, kaj de amikeco gustumas dolĉecon.
Ĉar tiranecon malamis urbanoj, Metabon el regno
540ili forpelis: el urbo Priverna li do ekforkuris,
kaj infaninon forportis el mezo de sanga ribelo,
por ke ŝi lian ekzilon kunvivu: kaj vorton «Kasmilo»
iom ŝanĝinte, de nomo patrina li nomis Kamilon.
Li, ŝin portante sur brusto, ekcelis rapide de montoj