Paĝo:Virgilio - Eneido, 1906, Vallienne.pdf/243

zorge sin kaŝas en montoj sovaĝaj, en krutaj ŝtonegoj:
ĉar ĝi konscias pri ago maltima, ĝi voston sub ventron
faldas tremantan; kaj terurigita ĝi celas arbaron,
tiel Arunso timanta sin kaŝas el ĉiuj okuloj;
815poste li, ĝoja pri tio, sin miksas kun aro armita.
Dume per mano mortanta ŝi sagon tiregas: sed pinto
fera, en ripoj, tra ostoj, profunde eniĝas en vundo.
Fine ŝi falas sensanga, dum fermas okulojn malvarma
morto, dum, iam rozetan, koloro forlasas vizaĝon.
820Tiam mortanta ŝi Akon venigas, plej karan el ĉiuj
kunulinetoj: de ŝia estrino Kamilo ŝi zorgojn
partoprenadis. Al ŝi do reĝino parolas, dirante:
«Ako, fratino, mi forta eksestis: nun vundo kruela
min malfortigas; kaj ĉirkaŭ mi ĉio mallume nigriĝas.
825Iru, kai tiun ĉi lastan al Turno alportu sendaĵon:
li anstataŭu min, kaj el remparoj forpelu Trojanojn.
Nun do, adiaŭ». Ŝi tiel parolas, kaj, bridon lasinte,
glitas senvole ĝis tero. Ŝi, malvarmigita de morto,
korpajn forlasas ligilojn: dum iom post iom sur kolon
830kapo klinigas, ŝi fine rigida faligas armilojn:
kaj indignanta animo ĝemante forkuris al Ombroj.
Tiam grandega kriado aliras ĝis astroj orataj.
Ĉirkaŭ Kamilo malviva batalo perforta fariĝas:
dense de ĉie alkuras samtempe korpusoj Trojanaj,
835ĉefoj Tirenaj, kaj skadroj Arkidaj de reĝo Evandro.
Sed gardistino Trivia, Opio, de longe sur alta
monto starante, de fore rigardis trankvile batalon.
Kiam ŝi vidis, en mezo de batalantaroj kriantaj,
belan Kamilon malvivan, frapitan de morto kruela,
840ŝi tuj ekĝemis; kaj tiuj paroloj eliris el koro:
«Ha! virgulino mizera, vi punon suferas kruelan;
ĉar vi malsaĝe Trojanojn instingis al sanga batalo.
Ĉu vin utilis, en sanktaj arbaroj dezertaj, Diana
kulto, kaj niaj sagetoj sur ŝultro belmove portitaj?
845Tamen reĝino, en lasta momento de vivo, ne volis
ke vi fariĝu senfama: ne estos sen gloro por gentoj
via mortigo; kaj via pereo ne restos sen venĝo.
Tiu ĉar, kiu per vundo sanktegan difektis Kamilon,